Column
Door Anneke Morsink, uitvaartondernemer
Een enkele keer maak je iets bijzonders mee. Uitzonderlijk en verdrietig. Het gebeurde op een dag dat ik gebeld werd door een vrijwilliger bij vluchtelingenzorg. ‘Ik heb je hulp nodig’, zegt hij. Hij begeleidt een gezin dat hun toevlucht heeft gezocht in Nederland. ‘Het betreft’, zegt hij, ‘een jonge vrouw. Zij gaat bevallen van een jongetje van 22 weken dat het niet gered heeft. Wil je helpen?’
Natuurlijk wil ik dat. Het zal je maar gebeuren dat je huis en haard hebt moeten verlaten en je afgesneden bent van je geschiedenis. Op weg naar een nieuwe toekomst. Een toekomst zonder dat jongetje. Ik regel een plekje op de begraafplaats. Een speciaal ingericht stukje met een kei vol sterretjes. Er komt een sterretje bij. Samen met de beheerder wacht ik de vader op, hij is niet alleen, een andere man vergezelt hem. Voorzichtig draagt hij een kistje. Hij laat mij het kindje zien. Zo gaaf, zo klein. Geliefd en zo welkom. Voorzichtig legt hij het bundeltje in de aarde. Op zijn zijde, kijkend naar het oosten. Woordeloos zijn we, de taal is geen barrière. Ik begin te zingen: ‘Slaap in liefde, goede nacht’. Een voor mij dierbaar lied dat wij regelmatig zingen met ons zangkoor. De twee mannen dichten in tranen het grafje, terwijl een ‘soera’ (Korantekst) klinkt uit hun mobieltje. Grenzen vervagen.
Vaak loop ik langs het sterrenveldje. Altijd denk ik dan aan deze gebeurtenis. Ik hoop dat het goed gaat met dit gezin. Het kerstverhaal gaat ook om een pasgeboren baby. Een jongetje met een toekomst, die wereldbekend zal worden. Of je het nu gelooft of niet. Een jongetje dat licht verspreidt en zegt: het komt goed. In deze Coronatijd willen we graag vooruitkijken, de toekomst in. Nog even geduld, nog even met elkaar er doorheen, er is licht aan het eind van de tunnel.
Goede kerstdagen en bovenal een gezond 2021 toegewenst!
