“Het lijkt erop dat veel na de corona op de schop is gegaan. Alles nou ja veel, heeft een andere invulling gekregen. Het is wel even wennen.”
Column juffrouw Raadgever
Met een plof laat ze zich in de tuinstoel vallen. Om nu zo even op te noemen wat er dan allemaal veranderd is, is volgens haar geen doen. En toch het voelt gewoon zo anders allemaal. Om dan toch maar wat te noemen, het groepje wat elke week naar de therapie komt is op zijn minst voor de helft verwisseld voor andere gezichten. Waar de dames en heren gebleven zijn is een raadsel. Kan best zijn dat ze naar een andere groep overgestapt zijn maar toch. Het voelt niet meer vertrouwd. Tuurlijk het gaat wel weer wennen, daar vertrouwt ze dan wel weer op. Iedereen komt met een doel en daar gaan ze voor. Maar op deze week terug te komen; Maandag, weet ze ging iemand verhuizen. Na heel lang op dezelfde plek gewoond te hebben. Het was een bloedhete dag. Dat werd dus een heel vochtige boel, niet van de regen maar van zweet en heel veel frisdrank, thee en koffie. Het was nou eenmaal afgesproken dus je kunt het niet even een dagje uitstellen. Natuurlijk niet. En als dan alles het andere huis binnengedragen is, begint het pas. Dan zijn ineens alle verhuizers weg en is het uitpakken en nog eens uitpakken. En dat op een van de warmste dagen van het jaar. Geen wonder dat ze tussen de dozen haar nood even wilde klagen. Ja en je raad het al hier zit het klankbord. Nee echt helpen slepen zat er niet in dus even luisteren kon in die warmte prima. Dan dinsdag eindelijk weer de start van het koor. We mogen weer allemaal in één ruimte. Het moest een gezellige avond worden maar na de vakantie bleek dat ook daar veranderingen gewenst waren. Onverwacht en ingrijpend. Daar zit je dan met een groep van ruim tachtig mensen. Allemaal verbluft over de berichten. De één teleurgesteld en de ander iets minder. Maar ook hier geen berg zo hoog of hij kan beklommen worden, met z’n allen dan. En zie daar; aan de andere kant van die ‘berg’, een oplossing die direct omarmd wordt. Neemt niet weg dat de emoties even door ieders lijf gaan. Het wordt anders maar ze kunnen weer verder.
En dan de woensdag. Heel veel boodschappen want er wordt visite verwacht. Het dilemma, zij wilden in het vervolg, liever zo weinig mogelijk alcohol serveren. Veel gezonder en om zeker niet te vergeten en nóg belangrijker veiliger. Zeker als je weet dat iedereen uiteindelijk weer naar huis moet rijden. Van sommige weet ze dat een biertje of wijntje geen probleem is om toch nog achter het stuur te kruipen. Gelukkig hebben de partners ook allemaal een rijbewijs dus kan er een BOB afgesproken worden. Als ze dat dan ook maar doen. Ook moet er bewust ingekocht worden. De hevige schrik bij de kassa zit hen nog vers in het geheugen. Het is echt uitkijken geblazen. Nee, deze maand even geen week te veel. Eigenlijk best wel fijn, grinnikt ze, na corona let iedereen op om niet te veel te eten. Dan ook maar anders dan anders de traktaties maken in plaats van schalen vol op tafel. Het was wel even puzzelen geweest bij het maken van de boodschappen lijst. Het werd keuze uit twee soorten taart. En bij de ‘borrel’ met of zonder alcohol, een spies met vruchten, kaas, tomaatjes, vlees, voor de Vega dus zonder en een groen blaadje eraan geregen. Het zag er fris gekleurd uit. Uiteindelijk nog een lekkere warme bitterbal. Je raad het al het was anders dan anders maar genoeg. Het werd goed ontvangen. Een aanrader dus. En dan de vrijdag, bakken regen. Dat is ook weer even anders. Geen was naar buiten. Geen koffie buiten. Het is even weer wennen. “Weet je, verzucht ze, het warme weer was heerlijk maar ik zou best wel weer eens een hele nacht door willen slapen zonder wakker te worden van de ventilator en de warmte.” Het is niet zo moeilijk om haar dat te beloven. Het gaat koeler worden zonder dat we daar de hand in hebben. Een nieuw seizoen met alle veranderingen moeten we maar voor lief nemen, en weer door. Anders dan anders went vast ook wel weer snel.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
