Vlogs van huis- en knuffelvarken weer online

Foto: Popcorn Time FB

Nachtmerrie

Het spijt me….maar ik moet het even kwijt (ik weet t, dat gebeurt vaker). Vannacht weer gedroomd. Het was even geleden maar oh my….. Wat is dat vervelend wakker worden. Het begon (zoals zo vaak) met een gezellig stukje snuffelen in de tuin. Ik was op mijn coolst! Zonnebrilletje op, lekker ruiken en een stoer loopje. Gewoon lekker mijn ding aan het doen. Ineens stond ik alleen….alle baasjes weg. Behalve een schim van de heks…die alleen maar heel hard en heel naar aan het lachen was (Ik hoor het nu nog). Ik was in paniek! Waar waren ze nou?! Wie geeft mij zo eten?! Wie kriebelt mij?! Wie luistert er naar mijn gezeur?! Wie verschoont mijn stro?! Wie legt er dekentjes klaar?! Nou ja, al dat soort belangrijke levensvragen schoten dus door mijn hoofd. En toen, plotseling zag ik jongens baasje. Hij stond heel blij bij een geit (ja, blije geit dus). Ik dacht dat ik meisjes baasje er bij zag staan maar toen ik knipperde met mijn ogen was ze alweer verdwenen. Jongens baasje riep steeds: “deze wil ik, deze wil ik!” Ik knorde zo hard als ik kon: “hier ben ik! Ik ben hier!” Maar hij kon me niet horen….oooh wat voelde ik me alleen. Ik zocht verder naar de andere baasjes. En toen ik bij het raam kwam lag meisjes baasje in mijn mand…..hardop te dromen over, je raad het al, een geitje! Ik tikte met mijn hoefjes tegen het raam, jankte en schreeuwde….niks nada noppes. Ook zij kon me niet horen. Ik druipte af, intens verdrietig met het gevoel dat ik ingeruild ging worden voor een geit. Dat gevoel werd erger toen ik ineens voor me meisjesbaasje op zag duiken terwijl ze hetzelfde geitje als jongens baasje stond te aaien….al roepend:”die wil ik, die wil ik”. En ondertussen die lachende heks in mijn hoofd…echt, ik dacht dat ik gek werd! Het zweet stond in mijn oksels (bij wijze van spreken dan hè). Ik rende weg en zocht en zocht….zo verlaten en alleen. Ik kon wel janken. Ik hoorde de heks lachen, jongensbaasje roepen, meisjesbaasje roepen en meneer baasje was nergens te bekennen. Zoveel paniek in mijn hoofd, ik kan het niet uitleggen. Abrupt eindigde deze nachtmerrie doordat ik wakker werd van de dames kip. Die waren samen een slak aan het ontleden maar smakten zo hard dat de buren het gehoord moeten hebben. Hoe onsmakelijk het ook klonk…..deze keer was ik blij dat ik wakker werd. En opgelucht dat nog steeds ík in de tuin lag en niet een of ander geitje. Het is dat ik een dierenvriend ben maar je zou spontaan een hekel krijgen aan geitjes als je droomt dat ze je plaats in willen nemen. Vrij vlot daarna hoorde ik de voerbak rammelen en rook ik die zalige muesli. Nou vind ik ieder uur van de dag eten lekker maar het was vanochtend wel heel erg welkom! It was just a dream! Voor nu ga ik bijkomen en genieten van míjn thuis, míjn baasjes, míjn eten en míjn stro!

Lekker chilldagje

Heerlijk wat een dag weer! Ik ben zo blij dat ik een varken ben. Ik kan luieren wanneer ik wil (leg gewoon mijn luie komt neer waar en wanneer ik wil), ondeugend doen als ik zin heb (daarna schattig kijken en het is me vergeven), lekker eten krijgen (het liefst zoveel mogelijk) en kriebelen tot ik een ons weeg (hahaha, dat gaat natuurlijk nooit meer gebeuren….een ons wegen). Vandaag extra verwend met wortels door meisjesbaasje. Wat een genot! Ik heb weinig geks gedaan. Anders wordt het ook zo eentonig, steeds ondeugend zijn. Morgen heb ik wel weer wat op het programma staan. Ja, dat weet ik nu al. Laat de voorpret maar beginnen! Voor mij dan, voor jullie blijft het nog even een verrassing. Trusten… 

Uitlachen?

Vooruit, op veler verzoek via pb-tjes het volgende filmpje. Ik kreeg al een paar keer de vraag hoe dat nou klinkt als ik zeur. Jullie begrijpen wel dat ik me eigenlijk te kijk zet op deze manier hè?! Ik heb me dus een beetje in gehouden. Dit zeuren is niet mijn hardste zeurtoon. Dit is een “ik weet dat je met eten bezig bent, geef mij ook eens wat”. Of een “gooi mij eens wat van die komkommer die ik heus wel ruik ook al zie ik ‘em niet”. Of een “je bent die snuffelmat aan het vullen maar je mag het voer ook gewoon in mijn bak gooien, dan hoef ik er niet zo hard voor te werken”. Nou ja, denk dat jullie het wel snappen. Ik hoop dat jullie begrijpen dat ik me nu wel heel kwetsbaar op stel. Als je lacht om mij….doe dat dan buiten een straal van 50 meter bij mij vandaan. Zover reikt mijn gehoor. En dan trap je me wel erg op mijn ziel als je me uitlacht en je denkt dat ik je niet kan horen….Toe lachen mag natuurlijk altijd. Medelijden met me hebben en “aaah” roepen waar mevrouw baasje Heks bij is….is nog beter! (Dan kan ik jullie elkaar uit spelen en heeft ze misschien een keer toe). De dramatische muziek onder het filmpje is om medelijden op te wekken (niet met die voeten die erop staan maar met mij).Oh ja, voordat die vraag komt…waarom daar een fleeceplaid ligt? Die remt een beetje af…. Soms ren ik keihard van buiten naar binnen en dan glij ik door met de mat….dan wil het weleens gebeuren dat ik met mijn neus tegen de vaatwasser aan glij. (dán hebben ze medelijden met me terwijl ik juist dat glijden lachwekkend vind). Dus ik keek al of ik de mat kon verleggen ofzo. Maar dat was nog best lastig. Ik laat het voor nu maar even zo. Alvast een fijne avond! Ik ga werken voor mijn eten…zag dat het alweer klaar stond…in een bal….met een klein gaatje…..pffff, voordat ik dat er allemaal weer uit heb…..

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen