Senioren passen op ‘corona honden’, iedereen blij

Het is een van de mooie nazomerse dagen. Een uitstekende dag om nog eens een flinke wandeling met de hond te gaan maken.

Column van juffrouw Raadgever

Het beest voelt het gewoon aan dat er vandaag niet een rondje om het park gelopen gaat worden. Hij maak zijn hoge vreugde sprongen en rent als een onwijs beest om de tafel. Even later vind ik hem zittend in de gang. Zijn blik is star gericht op de sleutelbos die aan de kapstok hangt. Hoog genoeg dat hij er niet bij kan. Je moet er toch niet aandenken dat hij de autosleutel te pakken krijgt. Hij kauwt op alles en dan is de sleutel in korte tijd niet meer te gebruiken. Zo heeft hij ook al mijn brillenkoker plat gekauwd. Nu was dat niet zo erg, krijg ik ook eens een andere, maar toch. Mijn boodschappenlijstje heeft hij ook al eens uit mijn agenda gevist. Niks meer van over dan een op kauwgum lijkende prop. En wat denk je van mijn notities voor aandachtspunten voor een vergadering. Niet meer te lezen. Gelukkig is mijn geheugen nog aardig scherp dus het is toch nog wel goed gekomen. Maar deze deugniet moet je echt in de gaten houden. Alles wat maar een beetje naar ons ruikt eigent hij zich toe om op te kauwen. Deze hond is veel slimmer dan je denkt en vind het super vervelend om alleen te zijn. Dus daar gaan we. Eenmaal op de openplek zien we dat we niet de enigen zijn. Er lopen tien honden rond. Gezellig. Hondenbezitters zijn meestal aardig, sociaal en in voor een praatje. Ook nu komt er al snel iemand naast me staan. We praten wat over onze honden en wisselen wat tips uit om onze beestjes goed te verzorgen.

Dan begint ze: “Weet je wat ik pas las in een digitale krant op mijn PC, het ging over oppas voor honden. Nee geen dagopvang maar er stond; Opa’s en Oma’s Passen Op Een Huisdier. Stichting OOPOEH. Na de corona lijkt me dat geen rare oplossing. Er zijn zo ontzettend veel puppy’s aangeschaft toen iedereen thuis moest zitten. Puur om eruit te kunnen voor het uitlaten van de hond. Ik durf te wedden dat het grootste gedeelte van de nieuwe hondenbezitters er geen benul van gehad hebben waar ze aan begonnen. Nu gaan de kinderen weer naar school en veel werkende volwassenen kiezen er toch voor om weer naar de werkplek te gaan. Ze missen de sociale contacten en collega’s. En daar zit de nu puberhond. Alleen thuis. Voor de ‘veiligheid’ vaak opgesloten in een stalen bench. Het ding rammelt oorverdovend als het beestje zich maar beweegt. Soms te klein aangeschaft, maar het moet maar die dingen zijn best duur. De waterbak die niet vasthangt aan de tralies is allang omgegaan. Het alleen zijn is het beest niet gewend. Hij werd immers overstelpt met aandacht toen iedereen thuis was. En nu. Een beetje dierenvriend snapt dat hier een oplossing voor moet worden gezocht. En daar is dan die advertentie. Die Stichting OOPOEH blijkt al ruim negen jaar senioren en honden aan elkaar te koppelen. Wat een gaaf initiatief. Mensen die al jaren een hond gehad hebben en toch besluiten niet weer aan een pup te beginnen missen vaak het zorgen en de wandelingen met zo’n beestje. Het lijkt mij dé uitkomst voor het bevrijden van al die honden die nu alleen achtergelaten worden om dat de baasjes naar school en het werk moeten. Zou er hier ook zo iemand met een oppas hond lopen. “Meteen kijkt ze zoekend rond. Nee, het staat niet op de gezichten te lezen.

Alsof we er om gevraagd hebben wordt onze nieuwsgierigheid al snel beloond. Met een loei vaart komt een schattig zwart kleintje naar onze honden gerend. Onmiddellijk pikt het de bal van mijn hond en rent er mee weg. Een oudere meneer komt onze kant op. Hij verontschuldigt zich met: “Sorry dames, maar Dinky is een eigenwijs beestje. Op en top verwend. Wij mogen een paar dagen in de week op hem passen nu de baasjes weer aan de slag zijn. Het is weer even wennen. Eerder hadden wij ook een hond en toen we vorig jaar afscheid van hem moesten nemen was dat zo erg dat we besloten niet weer aan een nieuwe te beginnen. Maar we misten het zo. En nu mogen we zo nu en dan voor Dinky zorgen. Hij weet ons wel in beweging te krijgen. Het is een schatje maar we zijn ook blij als we hem weer mogen afleveren. Het blijkt nu dat ons besluit goed was. De energie om nog eens een hond op te voeden zou voor ons te veel zijn geworden. Nu hebben we ook meer vrijheid. Het gevoel dat we nu anderen helpen door bij te springen is zo fijn. Het heeft een dubbele werking. Er zit geen hond alleen thuis. Wij genieten van het beestje en moeten daarvoor in de benen. En het baasje kan ook zijn knuffel hondje houden. We zijn dit gaan doen toen we de oproep van een Stichting in de krant lazen. Er stond duidelijk bij waar we ons konden melden, kijk ik heb het opgeschreven. www.oopoeh.nl of bellen naar 020-7853745. Het is een super idee. We kijken elkaar veel betekenend aan. Het bewijs. Het werkt. Senioren passen op ‘corona honden’ iedereen blij.

Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever