Met het Waterfront kijkt Harderwijk vooruit. Waar nu nog water en zand is, waar bouwverkeer rijdt en een paar huizen aan de horizon zijn verschenen, verschijnen de komende jaren 1400 woningen, een jachthaven, parkeergarages, het Dolfinarium-eiland, horeca, winkels, een boulevard en het stadsstrand. Thuiskomen met het water aan je voeten. Zoals het vroeger in het visserijverleden van de stad ook was.
Visafslag
In het begin van de vorige eeuw ademde Harderwijk vis. Toen beukten de golven van de Zuiderzee tegen de Stadsmuur, daar waar wij nu lopen over de Boulevard. Die historie is met ingang van vrijdag 15 april weer een stukje dichterbij gekomen. Onder de wieken van Molen de Hoop, naast de scheepshelling bij Veluvia, is in de afgelopen maanden gebouwd aan de Vischafslag. Twee loodsen van zwart hout met roestbruinen dakpannen. Uit de grond gestampt door een initiatief van een groep enthousiaste Harderwijkers, 4 ton door donaties, sponsors en gulle weldoeners en 4 ton van de provincie. Het visserijverleden keert steeds meer terug in het moderne Harderwijk.
Visserijverleden
Als je nu vanaf de Vischpoort naar het water kijkt, zie je geen zee. Je ziet parkeerplaatsen, bouwgrond, het Dolfinarium en het Stadsstrand. Verder over het Wolderwijd zie je Flevoland. Tot aan de afsluiting van de Zuiderzee in 1932 gingen de vissers van Harderwijk dagelijks haring, schol, bot, schar, ansjosvis en spiering vissen met hun botters. Een aantal hiervan liggen er nog in de haven. Kenmerkend is het ontbreken van een kiel, zodat in het ondiepe water ook gevist kon worden. Harderwijk had de grootste vissershaven in het oosten van de Zuiderzee. Er bestaan eigendomslijsten van de HK-botters en in de toptijd van de visserij bezat Harderwijk 171 botters.
Visstand
Vissen werd minder en minder. Het water dat in de Harderwijkse haven stroomde werd brak en de visstand werd minder. De hele visindustrie voor en achter de stadsmuren werd automatisch minder. Vissers, nettenmakers, visverwerkers, rokerijen, scheepsmakerijen en zeilmakerijen. De afsnijden van de zoute waterstroom en het creëren van de Flevopolders zou een diepe wond achterlaten in het Harderwijkse. Het dagelijks leven in Harderwijk draaide om vis, vis en nog eens vis. Harderwijk heeft een rijk visserijverleden. Met als resultaat dat er 84 jaar later in Harderwijk nog 1 palingrokerij over is. De paling die daar verwerkt, gerookt en verkocht wordt, is kweekaal.
Historie
Ook de visafslag verloor zijn doel dankzij de maatregelen van de overheid. in 1963 werd het gebouw gesloopt. Tegen het einde van de vorige eeuw begon Harderwijk langzaam zijn oude “aan”gezicht terug te krijgen. In de zogenaamde oude haven verschenen tegenover de woonboten mondjesmaat meer oude botters. Er werd een heuse molenstichting opgericht en Harderwijk kreeg weer een molen. En dus met ingang van dit weekend beschikt Harderwijk ook weer over een visafslag. Zij het symbolisch, want het doel is educatie en toeristische attractie.
Harderwijk kijkt graag vooruit en wisselt dit af met een blik over de schouder naar vroeger.
